Jednym z atutów Napoleona jest umiejętność wyboru, ponieważ był on niezwykle dobry w podejmowaniu decyzji co do właściwego czasu ataku bądź odwrotu, wyboru celu strategii oraz wyznaczania odpowiednich przywódców na konkretne stanowiska.
Decydując się na ekspedycję do Lawentyny, Napoleon powołał jednego z najlepszych przywódców, zwanego ” Dugą „, znanego z umiarkowanego stosowania władzy i elastycznej polityki w kontrolowaniu spraw kraju.
Podczas nieobecności Napoleona w Egipcie, sytuacja w kraju nie była do końca stabilna. Doszło do pewnych wydarzeń, które wymagały odpowiednio szybkiej i skutecznej reakcji ze strony przywódców.
Wydarzenia te możemy zebrać w następujących punktach:
Bunt księcia pielgrzymki
Książę pielgrzymki to stanowisko bardzo ważne w średniowiecznym Egipcie. Był mianowany przez króla Egiptu i odpowiedzialny za karawany, które co roku podróżowały do Arabii Saudyjskiej. Podczas kampanii w Lawentynie rozeszła się plotka o śmierci Napoleona, więc książę ogłosił bunt przeciwko francuskiej władzy w Egipcie, po czym został pokonany przez francuskich żołnierzy na wschodnim wybrzeżu Delty.
Rewolta w pobliżu Behery
W czasie trwania ekspedycji francuskiej, w Egipcie znajdowało się wiele obcych społeczności z Syrii
i Maroka, a na obszarze Zachodniej Delty przebywało wiele bardzo nieustępliwych
i niezdyscyplinowanych grup beduinów i barbarzyńców, którzy odegrali bardzo ważną rolę
w rozpoczęciu ataku przeciwko Francuzom, uznając, że jest to dla Egiptu świetna szansa ze względu na nieobecność Napoleona, jednak z powodu braku zastosowania przez nich nowoczesnych metod walki Francuzi z łatwością ich pokonali i większość z nich zabili.
Kiedy Napoleon powrócił z Lawentyny, dzięki swojemu przeczuciu i doświadczeniu był pewien, że po porażce w Lawentynie dojdzie do nowej konfrontacji z wojskami brytyjskimi i osmańskimi, a Brytyjczycy nie zostawią go w spokoju w Egipcie, zaś sułtan osmański nie porzuci swojej kolonii w Egipcie
w tak łatwy sposób.
Wyobrażenia Napoleona były bardzo rzeczywiste i mogły zostać zrealizowane. Jednak brak francuskiej floty i niepełna kontrola nad Egiptem sprawiły, że zarówno Turcy, jak i Brytyjczycy chcieli całkowicie zlikwidować ekspedycję Napoleona i zakończyć jego zapędy w Afryce. W tym celu, za pośrednictwem Bediunów nawiązali kontakt z mamelukami, którzy mieszkali po obu stronach doliny Nilu, połączyli Siwę z Fajum i górnym Egiptem, przygotowując się do kolejnej bitwy z Napoleonem.
Niedługo po przybyciu Napoleona do Kairu, po jego nieudanej kampanii w Lawentynie, otrzymał on wiadomość o przybyciu do Aleksandrii oddziałów żołnierzy.
Napelon błyskawicznie skontaktował się z dowódcami swoich oddziałów w Delcie, Kairze i górnym Egipcie i w niecałe 4 dni był już gotowy do działań w Aleksandrii.
W tym artykule moim głównym celem jest opisanie ścieżki francuskiej ekspedycji w Egipcie bez wnikania w szczegóły bitew. Najważniejszy jest dla mnie powód i rezultat.
W mojej ocenie kluczowym powodem francuskiego zwycięstwa podczas tej bitwy była śmiałość Napoleona i błyskawiczna gotowość do walki. Osmanowie i Brytyjczycy zmarnowali zbyt dużo czasu na przygotowanie się do niej. Jednym z najlepszych komentarzy na temat wyniku tego starcia jest stwierdzenie: „walczyliśmy z Francuzami na sposób osmański, a Francuzi walczyli z nami na sposób brytyjski”.
Wśród najciekawszych i fascynujących opowieści związanych z bitwą w Aleksandrii jest także historia o tym, że kiedy Napoleon ścigał brytyjską armię pod dowództwem sir Sidneya Smitha, pewien młody żołnierz wypłynął, chcąc dopaść brytyjską armię i niewiele brakowało, by zginął, ale w ostatniej chwili został uratowany. Tym żołnierzem był „Mohamed Ali”, który sześć lat później został królem Egiptu stając się jednocześnie wielkim wrogiem brytyjskiej armii!!!!!!!!!!!
Po francuskim zwycięstwie nad Brytyjczykami, Napoleon Bonaparte wysłał posłańca do sir Sidneya Smitha w celu omówienia możliwości wymiany jeńców.
Smith przyjął ich pozytywnie i zaakceptował propozycję Napoleona, lecz w międzyczasie zrozumiał motywy tego działania. Napoleon chciał wiedzieć wszystko o Francji i jej konfliktach w Europie, więc Smith przesłał mu gazety zawierające informacje o kryzysowej sytuacji we Francji.
Co więcej, brat Napoleona przekazał mu wiadomość za pośrednictwem greckiego kupca, prosząc go
o jak najszybszy powrót do Francji w celu odegrania tam lepszej roli.