Mało kto wie, że przywódca francuskiej ekspedycji do Egiptu nie był Francuzem !!!
„Napoleone di Buonaparte” (oryginalne nazwisko dowódcy tej ekspedycji) urodził się na Korsyce, w rodzinie pochodzenia włoskiego i w dzieciństwie miał trudności w kontaktach z kolegami z klasy z powodu swojego akcentu, który nie był im do końca zrozumiały. Był jednak na tyle uparty, by nie zważać na ten problem i skupiał się tylko na swoim głównym celu, byciu wielkim człowiekiem w dziejach ludzkości.
Był niewystarczająco wysoki, aby zostać żołnierzem w oddziałach artyleryjskich, ale jego konsekwencja w dążeniu do celu pozwoliła mu zostać żołnierzem w armii francuskiej, nawet w tej właśnie jednostce.
Napoleon urodził się w 1769 roku, był więc świadkiem mającej miejsce w 1789 rewolucji francuskiej.
Kiedy miał 20 lat, nadarzyła się okazja by wykorzystać szansę i starać się odegrać rolę świeżej krwi w armii francuskiej. Wierząc w zasady rewolucji francuskiej, starał się zrealizować swoje ambicje i osiągnąć chwałę.
Bardzo szybko zdał sobie sprawę, że wojsko jest najkrótszą drogą do władzy. Był tego bardzo świadomy, i z wielkim zadowoleniem przyjął francuską kampanię, wierząc w jej zasady i reguły. Aby zdobyć władzę i udowodnić swoją pozycję związał się nawet z wdową po wielkim francuskim przywódcy, znacznie starszą od niego,
Podczas francuskiej wyprawy do Egiptu Napoleon miał mniej niż 29 lat !!!!
Rządzący Francją starali się utrzymać Napoleona jak najdalej od Francji, widząc w nim zagrożenie dla swoich pozycji. On z kolei, jak tylko mógł najlepiej spełniał wszystkie cele
i oczekiwania tej ekspedycji.
Nikt nie doszedł do władzy szybciej niż Napoleon Bonaparte.
Poprzez ciężką pracę, konsekwencję i skupieniu się na realizacji swoich idei, a także dzięki swojemu elastycznemu charakterowi był w stanie stawić czoła każdemu nagłemu wydarzeniu lub sytuacji.
Po wszystkich powyższych uwagach na temat lidera tej ekspedycji, nadszedł czas, aby przyjrzeć się samej ekspedycji.
Niektórzy członkowie rządu byli zaniepokojeni wysłaniem takiej liczby żołnierzy za granicę, ponieważ w tym czasie groziło im wiele niebezpieczeństw ze strony Włoch i Austrii .W rzeczywistości żołnierze tej ekspedycji stanowili około 10% armii francuskiej. Kierunek wyprawy długo trzymano w tajemnicy, nawet przywódcy tej ekspedycji nie mieli o nim pojęcia dopóki Napoleon nie poinformował ich o tym we właściwym czasie.
Liczba żołnierzy tej ekspedycji wynosiła prawie 32000 osób. Przypłynęli do Egiptu na 400 statkach, 13 fregatach, 14 pancernikach ale mieli tylko 680 koni, ponieważ nie było łatwo logistycznie przywieźć ich więcej.
Wszystko bardzo dobrze przygotowano a utrzymanie tajemnicy o celu ekspedycji miało chronić przed przedostaniem się informacji do angielskich szpiegów.
Ekspedycja wyruszyła z Marsylii i Tulonu na południe Włoch pod dowództwem Napoleona Bonaparte.
W tym samym czasie na Morzu Śródziemnym miała miejsce również inna wyprawa, pod kierownictwem wielkiego brytyjskiego przywódcy Nelsona, który był równie profesjonalny podczas bitew morskich jak Napoleon, miał za to mniej szczęścia.
Większość z osób dowodzących w Anglii po otrzymaniu wiadomości o tej ekspedycji myślała, że Napoleon będzie próbował zaatakować samą Anglię. Jednak doświadczony Nelson był pewien, że to nieprawda i że Napoleon na pewno wyruszy gdzieś na wschód, a najbardziej hipotetycznym celem jest Egipt. Wypłynął więc pilnując go, by udaremnić jego plany i doprowadzić do niepowodzenia ekspedycji.
Po wypłynięciu z Francji, Napoleon i jego załoga zamierzali przejąć kontrolę nad Maltą, która była małą wyspą na morzu między Egiptem a Francją. Zdobyli ją bez żadnego oporu ze strony mieszkańców.
Głównym powodem przejęcia Malty było utrzymanie logistycznej drogi między Francją
a Egiptem oraz nadzorowanie tego ważnego połączenia, a także uniknięcie izolacji z Francją po przybyciu do Egiptu.
19 czerwca 1798 roku Napoleon wypłynął ze swoją ekspedycją do Egiptu. Nelson był niedaleko od niego, w Cecylii, Wielu naukowców zapewniało, że 20 czerwca obie floty były bardzo blisko siebie na Morzu Śródziemnym i można było stoczyć bitwę, ale wydaje się, że przeznaczenie miało inne zdanie i istniała jakaś siła tworząca scenariusz tej ekspedycji.
Tak więc na morzu śródziemnym toczą się dwie kampanie, z których jedna, pod wodzą Napoleona, ma na celu jak najszybsze dotarcie do Egiptu, a zadaniem drugiej jest zniszczenie go.
Kolejne wydarzenia są bardzo ekscytujące, więc zachęcam do lektury następnego artykułu, gdzie zostanie przedstawiony przebieg tej wyprawy.