W 1960 roku odkryto rzymski amfiteatr teatralny, po czym nastąpiły dalsze prace wykopaliskowe. Jest uważany za jedyny okrągły budynek publiczny w Egipcie. Archeolodzy nazwali go teatrem grecko-rzymskim, a jego początki sięgają czasów rzymskich, końca II i początku III wne
Do budowy jego budynków wykorzystano pozostałości okresu hellenistycznego. Składa się z 13 rzędów marmurowych siedzeń z greckimi literami i cyframi; pierwszy rząd to różowy granit. Budynek służył jako audytorium, które składało się z kopuły i trybun orkiestrowych. Teatr był używany jako buleuterion lub sala zgromadzeń do celów religijnych z epoki bizantyjskiej, jako stolica nosiła w kręgu krzyż, emblemat epoki bizantyjskiej. Obszar ten zawiera trzy grobowce pochodzące z VIII-XI wieku naszej ery, co oznacza, że był używany jako cmentarz w okresie islamskim.
Znajduje się na północ od teatru, została odkryta w 2001 roku. Jest to prostokątna wapienna sala w kształcie trzech rzędów, z których dwa spotykają się wzdłuż dłuższych boków na południe i tworzą platformę dla wykładu. Znaleziono podobne pomieszczenia, które były różnymi
domów Ruiny domów z późnego okresu ptolemejskiego znaleziony i zamieszkany do VII wieku naszej ery. Inne domy reprezentują okres bizantyjski.
to łazienka składająca się z wysokiej podłogi na słupach z czerwonej cegły. Łazienka składa się z tepidarium i caldarium na zimną i ciepłą wodę, pomieszczenia na gorące powietrze oraz sauny, która funkcjonowała do czasu arabskiego podboju.
Duży budynek na południe od łazienki, nad poziomem ulicy, służył do zaopatrywania łazienki w wodę. Ma cztery cysterny połączone podziemnym kanałem, który dostarcza wodę do cysterny, która dostarcza wodę do łazienki.
Wjeżdżając do Kom el Dikka przez bramę ulicy Abdel Moneim, po lewej stronie znajduje się otwarta wystawa z fragmentami archeologicznymi wydobytymi z dna morskiego w okolicy twierdzy Qaitbay i wschodniego portu. Na wystawie znajdują się niektóre z odkrytych posągów, takich jak sfinksy, ze środkowego królestwa 12. dynastii i nowego królestwa dynastii 19. i pod koniec 26. pierwszej wraz z niektórymi marmurowymi sarkofagami i kapitelami.
Położona we wschodniej części Teatru Rzymskiego, jest jednym z najlepszych rzymskich budynków mieszkalnych odkrytych w Aleksandrii. Różni się od mozaikowego obrazu podłogowego z czasów panowania Hadriana (117-138 n.e.). Składa się z kilku obrazów mozaikowych, takich jak figura tygrysa z 100 roku ne z wykorzystaniem marmuru, szkła i ceramiki oraz obrazka kwiatowego i obrazka z kilkoma ptakami.